W dniu 10.11.2012 podczas obchodów 150. rocznicy powstania
Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia uroczyście nadano naszemu Domowi Miłosierdzia imię Założycielki Zgromadzenia – Matki Teresy Potockiej.
Tego dnia Matka Teresa stała się oficjalnie Patronką Naszego Ośrodka.
Na początku 2009 roku zawieszono działalność Domu Samotnej Matki z powodu wygaśnięcia umowy z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej, a rozpoczęto odpowiednie starania zmierzające do otwarcia Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego. Zgodę na prowadzenie tej działalności otrzymały siostry 6 sierpnia 2009 roku.
W sierpniu 2012 roku zamknął działalność Specjalny Ośrodek Wychowawczy, liczba dziewcząt w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym Zwiększyła się. Obecnie możemy przyjąć 6o dziewcząt.
15 lat istnienia i działalności Młodzieżowego Ośrodka
Wychowawczego
im. Matki Teresy Potockiej
Po przeprowadzeniu wizji lokalnej ofiarowanego obiektu, administrator
Apostolski diecezji ks. Karol Milik polecił siostrom wprowadzenie się do Wrocławskiego klasztoru przy ul. Ludwisarskiej (obecnie Pl. Grunwaldzki 3a)
I rozpoczęcie pracy apostolskiej.
16 listopada 1946 roku Zgromadzenie Matki Bożej Miłosierdzia zawarło umowę ze Zgromadzeniem Dobrego Pasterza, na mocy którego przejęło w zarząd Powierniczy klasztor, kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa i majątek rolny w Wojszycach.
Niemal natychmiast siostry zaczęły przyjmować do zakładu polskie dziewczęta, często repatriantki zza Buga, które popadły w konflikt z prawem. W sytuacji krytycznej zgłaszały się same albo kierowane były przez władze wojewódzkie, tzw. Resort Opieki Społecznej. Trafiały do zakładu jako chore wenerycznie, ciężarne lub zagrożone moralnie.
W 1956 roku siostry nawiązały współpracę z Zrzeszeniem Katolików ,, Caritas” i na nowo zorganizowały zakład, uznany przez władze państwowe. Od tego też roku zakład. Wielokrotnie zmieniał swój profil. I tak w 1953 roku i w latach następnych kierowano do niego dziewczęta, których znaczną część stanowiły opóźnione w rozwoju umysłowym.
W latach 1947-50 siostry uratowały życie ok. 200 dzieciom, a ich matki skłoniły
Przez oddziaływanie wychowawcze do godziwego życia i uczciwej pracy. Pewna część pomieszczeń przeznaczona bowiem została dla młodych, samotnych matek.
W 1950 roku władze sowieckie powzięły plan budowy politechniki na terenie przylegającym do zakładu. Zaczęto stopniowo dążyć do likwidacji zakładu,
przestając kierować dziewczęta i wstrzymując dotację na ich utrzymanie.
Wkrótce ustała współpraca z opieką społeczną
W latach 1963-1964 kuratorium oświaty przekształciło zakład, kierując dziewczęta umysłowo upośledzone w stopniu umiarkowanym i znacznym. Dla nich otwarto Szkolę Życia.
Następnie od 1969 roku do zakładu kierowane były młodsze dziewczęta, które mogły korzystać z nauczania w szkole specjalnej w zakresie klas I-III.
Od 1972 roku w zakładzie wychowawczym przebywały dziewczęta o opóźnionym rozwoju umysłowym. W domu rozwinięto także pracę apostolską, tworząc ,,internat” dla dziewcząt zamieszkałych poza Wrocławiem.
Na prośbę kurii w 1977 roku otwarty został formalnie, Punkt opieki nad samotną matką”, współpracujący z Poradnictwem Rodzinnym archidiecezji.
Ponieważ Towarzystwo Salezjańskie planowało otworzyć Inspektorat Wrocławski przy Kościele N.S.P.J, zwróciło się do naszego Zgromadzenia z propozycją wybudowania w stanie surowym budynku, na cele Domu Samotnej Matki, w zamian za odstąpienie działki i budynku zamieszkałego przez siostry. I tak, po porozumieniu obu stron, doszło do podpisania umowy. W 1993 roku otwarto nowy budynek przeznaczony na Prowadzenie tej działalności.
Nieco historii:
Klasztor i zakład dla dziewcząt moralnie zaniedbanych przy dawnej ul. Janiszewskiego i Ludwisarskiej we Wrocławiu od 1890 roku był Własnością Zgromadzenia Sióstr Dobrego Pasterza z Angers (Francja), który Prowadziły siostry narodowości niemieckiej. W budynkach klasztoru Zamieszkiwało 200 sióstr, a zakład mógł pomieścić 500 dziewcząt. W czasie Działań wojennych w 1945 roku zaczną część zabudowań uległa zniszczeniu:W dość dobrym stanie pozostał tylko jeden budynek mieszkalny zakładu,Kościół zakonny p.w. N.S.P.J. (który z czasem przejęli księża salezjanie),Obszerna pralnia oraz ogród owocowo-warzywny. Po zakończeniu I wojny Światowej, z powodu przesunięcia zachodniej granicy Polski, siostry i wychowanki niemieckiego pochodzenia zamierzały wkrótce wyjechać do Niemiec. W tej sytuacji referent do spraw zakonnych w kurii wrocławskiej Ks. Jan Terlaga chciał, aby klasztor przejęły siostry z Polski, które również Zajmują się moralnie zaniedbanymi dziewczętam.
Email: mow.wroclaw@faustyna.pl